LIEFDE EN TROUWEN IN DE MIDDELEEUWEN
Let op! Onthoud deze tekst! Je krijgt hierna een test over hoe goed je nog weet waar deze tekst over gaat! Als je denkt dat je de tekst goed weet, kan je beginnen met de quiz. Dit doe je door op de knop te drukken hierboven.
Huwelijk en familiebanden In de Middeleeuwen hadden vrouwen, ook in de hogere kringen, veel minder rechten dan de vrouwen tegenwoordig. Meisjes werden soms al op 14- jarige leeftijd uitgehuwelijkt. De familie regelde het huwelijk en het meisje kreeg een bruidsschat mee voor haar echtgenoot. Na het huwelijk gingen haar erfrechten automatisch op haar echtgenoot over. Daarom waren ridders vaak op zoek naar een rijke erfgename. Maar stiekem was de vrouw de gelijke van haar man. Ze kon een belangrijke steun zijn. Edele vrouwen konden de verantwoordelijkheid voor het kasteel overnemen als haar man van huis was. Soms moest ze zelfs de verdediging leiden als het kasteel door vijanden werd aangevallen. Hoewel het huwelijk door de familie geregeld werd, raakten de man en vrouw toch dikwijls gesteld op elkaar en soms begonnen ze van elkaar te houden. Toch hielden heel wat vorsten, edelen en zelfs hoge edelen er minnaressen op na, of zochten ze hun toevlucht in de prostitutie, zoals het gewone volk. De huwelijksband was belangrijker dan de familieband: Als het maar enigszins mogelijk was, ging het nieuwe gezin zich apart ergens anders vestigen Wanneer een meisje niet werd uitgehuwelijkt, werd ze naar het klooster gestuurd. |
De liefdeVolgens de christenen moest er in het huwelijk tederheid, respect en vriendschap zijn. Men moest trouw te zijn met een belangeloze toewijding aan elkaar. De vrouw moest respect betonen aan haar man en haar kinderen liefhebben. De geslachtsgemeenschap diende eerzaam en ingetogen te zijn en alleen gericht op de voortplanting. Het mòcht plezierig zijn, maar dit hoorde geen doel op zich te worden. Matigheid en kuisheid moesten de norm zijn.
Men gaf pasgetrouwden wel een beker mede die hen moest helpen hun hartstochten te overwinnen Er waren ook huwelijken waarbij de echtelieden (na hun voortplantingsplicht vervuld te hebben) uit elkaar gingen om ieder naar een klooster te gaan. Er waren ook een paar mannen en vrouwen die zowel de problemen als de vreugden van zowel de fysieke als de spirituele liefde beleefden. Maar dit waren uitzonderingen. Vrouwen hoorden bij de maan want hun menstruatiecyclus (wanneer vrouwen ongesteld zijn) van 28 dagen was even lang als de cyclus van de maan. Daardoor hoorden vrouwen bij de nacht en de hel. Het volk was erg bang als er een maansverduistering was, want dan zou de wereld stil gaan staan en zouden de vrouwen geen kinderen meer kunnen krijgen. Er was dan ook een ceremonie ('Vince luna', Overwin, maan!) om de maan te helpen weer uit het duister tevoorschijn te komen. Deze ceremonie werd later verboden. |
Liefde in de middeleeuwenHoofse liefde
Dit kwam uitsluitend voor in de hogere standen en ging om de bewondering van een edelman of ridder voor een onbereikbare, meestal gehuwde, vrouw. In de meeste gevallen ging het om een platonische relatie, dit is een relatie waarin geen lichamelijke liefde aan te pas komt, het is een innige vriendschap, een liefde zonder lichamelijke wensen. In de bijbehorende dichtkunst kwamen de lichamelijke onderwerpen wel ter sprake, maar dan alleen om de onmogelijkheid ervan te benadrukken. De passie die in de hoofse liefde werd uitgedrukt, werd geacht een zuiverend effect te hebben op de beoefenaar. In riddertoernooien speelde de hoofse liefde ook een belangrijke rol, waarbij ridders hun overwinning opdroegen aan de onbereikbare vrouw. Uiteindelijk mochten de ridders geslachtsgemeenschap hebben met de vrouw maar dit pas nadat ze al hun zoektochten of opdrachten hadden uitgevoerd. |